کد مطلب:737
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:28
رواياتي كه تكليف شيعيان را در زمان غيبت مشخص ميكنند مطلق فقها را حاكم و... معرفي ميكند پس اگر در جامعه اي صد فقيه جامع شرايط بود همه حاكمند و اين خلاف مقتضاي عقل و حكمت الهي است، با اين اطلاق روايات چه بايد كرد؟
جواب اين است كه اولاً؛ به فرض اين كه الفاظ اين روايات، ظاهر در اطلاق باشد، اطلاق مزبور ناظر به مقامياست كه روايات در آن صادر شده است. در زمان صدور اين روايات، امت اسلام از حكومت اسلامي–به معناي صحيح كلمه- محروم بود و تحت تسلط و سيطره طواغيت روزگار به سر ميبرد. از سويي تشكيل حكومت اسلاميامكان پذير نبود و از سوي ديگر، شيعيان كه در سر تا سر بلاد اسلاميپراكنده بودند، لازم بود امور اجتماعيشان بر وفق موازين صحيح اسلامي، تدبير و اداره شود؛ ائمه اطهار(ع) بدين منظور، پيروان خود را چنين راه مينمودندكه در هر جا هستيد، براي اصلاح امور خود به فقيهي كه واجد شرايط خاصي باشد رجوع كنيد؛ يعني در آن اوضاع و احوال و در بطن حكومت خلاف شرع جباران زمان، شيعيان محتاج حكومتي بودند كه مسائل و مشكلات خود را بدان وسيله حل و فصل كنند. پس روايات وارده ناظر به اوضاع و احوال خاصي است كه در آن ممكن نبود يك حاكم شيعي –كه اقرب مردم به مقام عصمت باشد- به فرمان امام معصوم(ع) حكومت جامعه اسلاميرا عهده دار شود.
ثانياً؛ روش فقهاي ما در همه ابواب و فصول فقه اين است كه اگر در موردي حكميعقلي وجود داشته باشد ميگويند در آن مورد، قرينه لُبّيه هست و اطلاقات وارده در آن مورد، تقييد لُبّي دارد. به عقيده ما، بي شك در باره حكومت عقل حكم ميكند كه اگر اوضاع و احوالي پديدار شود كه در آن بتوان حكومتي مطابق با احكام و قوانين الهي بر پا داشت، بايد رهبري و زمامداري آن حكومت، متمركز و واحد باشد؛ حكومتهاي متعدد هرگز نميتوانند مصالح امت اسلام را تضمين و تأمين كنند.
ثالثاً؛ در اين گونه موارد، دليل اصلي، حكم مستقل عقلي است و اين روايات هم همان حكم عقلي را تأييد ميكند و درمقام اعمال تعبد نيست.
معارف قرآن ج9
آيت الله مصباح يزدي
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.